خیلی ها

خیلی ها عاشق صدایی می شوند/ ناگاه/ ناخواسته، خیلی ها عاشق لبخندی می شوند/ بی سبب/ بی دلیل، خیلی ها پیچش مو را دوست دارند، خیلی ها رنگ مویی را دوست دارند، خیلی ها رنگ پوستی را دوست دارند،خیلی ها عاشق اندامی می شوند و انحنایش، خیلی ها  عاشقِ/ چقدر از نوشتن عاشق خوشم می آید، عین اش ته گلویم را می زند، شین اش برادر پیغمبر حروف است و قافش اش کوه، نه، نه من می گویم ... اصلا من چیزی نمی گویم فقط تو بگو، بو می آید یک بویی همه جا را برداشته است، بوی تانگو است، ترنج، کوکوشنل، آهان داشتم پرت می شدم که ... آنقدر تدریجی بود که نفهمیدم کی بود، کی شد، فکر کنم من هم مرده بود که سرماخوردی،من باید از یک ساختمان بلند می افتادم تا تو سرمانخوری، نه، نه، نه سقوط آزاد را تو نمی فهمی، افتادن را کسی که حتی تو را یک بار دیده باشد  می فهمد ... خیلی ها برای کسی مردن را نمی فهمند،خیلی ها کنار یک تیربرق یک هفته ی تمام شب را صبح نکرده اند،خیلی ها نمی فهمند 10 ساعت به یک پنجره خیره ماندن یعنی چه، چقدر شب های بی ماه ابری را دوست دارم،/  بند کفشم باز شد، سایه ای از روی دیوار پرید،. چقدر دلم از این جمع هایی می خواست که دور هم جمع می شدند، عیاشی، لااوبالی، دلم تانگوهای یک دقیقه ای می خواهد با بوسه های طولانی، با طعم خوب، هوا گرفته، ابر، شبدرهای لای سنگ فرش، دلم شلوغی و پوک های عمیق و سیگار پشت سیگار می خواهد، دلم ازدحام می خواهد، هی رفت، هی آمد، هی یکی دیگر، هی آقا پُرش کن. دلم خیلی تانگوی یکی را می خواهد ولی من رقص بلد نیستم، لالا لا لالا لا لالا لا لالایی لالا لا لالا لا لالا لا لالایی سولوی کمانچه سوزناک، راستش چه فرقی می کند جمعه است،از سرماخوردگی بدم می آید وقتی تورا درگیر کرده،کاش می مردم ،می مردم،می مردم،  روزهای هفته همه اش جمعه است، آینه ترک می خورد، چشمانم را می مالم فکرهایم را می بلعد/ منتظر می شوم، میز را چیده ام یک میز بلند دو نفره من این ور میز تو آن ورش سایه های شهر هم روی میز تانگو می رقصند، ما بی نظزیریم ها ها ها ها ها ها ها  .... بطری هایمان را باز می کنیم عطر گس مالیخولیایی فضا را پر می کند، پخش می کند، می پاشد، می پوکد، خیلی ها هی هی با توام تانگوی سایه ات را جا گذاشتی ،اینجا ، درست کنار من ،

پ.ن:

خیلی ها عاشق خیلی چیزها شده اند ولی من خودت را می خواهم حتی به اندازه ی چند مسیج در هفته/ماه/سال